Lydian Sound Orchestra na Nišvillu

Ovaj atipični jazz sastav „srednje veličine“ ( sa šest duvača i ritam sekcijom, odnosno, nešto između combo postave i big benda) – osnovao je 1989. godine aranžer, kompozitor, dirigent, pijanista, profesor, esjista i umetnički direktor festivala ”New Conversations – Vicenza Jazz“ – Riccardo Brazale, a postavu od 2002. godine čine još Pietro Tonolo, Robert Bonisolo, Rossano Emili, Giampaolo Casati, Roberto Rossi, Dario Duso (duvački instrumenti), Paolo Birro (klavir), Marc Abrams (bas) i Mauro Beggio (bubnjevi).

Koncept benda se u osnovi oslanja na tradiciju velikana poput Monka ili Elingtona, čiji je osnovni cilj ne da se prosto replicira – već da se, u skladu sa savremenim pristupom i kompozicionom tehnikom, nadogradi originalni duh džeza. I to ne samo kroz obrade već i kroz originalne kompozicije koje često sadrže značajne jazz citate. Koliko su Brazzale i članovi benda u tome uspešni dovoljno govori i podatak da se LSO poslednjih godina nalazi u samom vrhu lista (po pravilu prva i druga mesta)  magazina „Musica Jazz“, a Brazzale je 2008. proglašen kompozitorom i aranžerom godine.

Sastav je snimio sedam albuma (“Melodious Thunk” (1993), “Timon of Athens” – neobjavljena Elingotona svita (1995), “Bukowski Blues” (1999), “Monk at Town Hall & More” (2002), “Back to Da Capo” (2006), „Live in Appleby“ (2008) i „The Lydian Trip“ (2009), a kao članovi ili gosti LSO nastupali su skoro svi muzičari iz samog vrha italijanske scene (Rava, Fasoli, Trovesi, D’Andrea, Fresu, Intra, Bosso, Boltro, Negri, Mirabassi, Rossana Casale), ali i internacionalne zvezde kao što su: Palle Danielsson, Ralph Towner, Kenny Wheeler, Manfred Schoof, Paul Motian, Terrell Stafford, Dave Liebman, Don Moye… a pre nekoliko godina LSO je imao zajedničke nastupe sa „bratskim“ sastavom (i po formaciji i po konceptu) Mingus Dynasty u fantastičnoj posveti Charlesu Mingusu.