By 
18.4. – Dom sindikata, 20h (800, 1000, 1200 i 1500 dinara)
-
Klapa Cambi (Hrvatska)
19.4. – Dom omladine Beograda // Velika sala (1000 dinara)
-
20h – Marko Marković i Jovan Pavlović (Srbija/Norveška)
-
21h – Café Aman Istanbul (Turska)
20.4. – Dom omladine Beograda // Velika sala (1000 dinara)
-
20h – Bojana Nikolić i Srpski glasovi (Srbija)
-
21h – Baba Zula (Turska)
********************
Todo Mundo World Music Festival u svom drugom izdanju predstavlja nam najbolje od savremene muzike Turske, uz sastave iz Srbije i Hrvatske. U uvodnom događaju (18.4 u Domu sindikata) ugostićemo jednu od najčuvenijih i umetnički najvrednijih dalmatinskih klapa Kambi, čuvare ove autentične tradicije višeglasnog pevanja. U centru pažnje tokom Festivala biće nam autentičan turski šik i njegovi sjajni novi predstavnici – Baba Zula, i Café Aman Istanbul!
Bogata muzička scena Turske u poslednjih nekoliko godina može da se pohvali novom generacijom sastava koji ukrštaju tradicionalno nasleđe sa provokativnim modernim zvukovima. Baba Zula (20.4) je senzacionalan primer kako se rok muzika revolucionarno može izmeniti kroz orijentalni pristup dok se ne dosegne apsolutni trans, dok su Café Aman Istanbul (19.4) mnogočlani sastav koji na novi način izvodi rembetiko muziku, jednu vrstu spoja starogradske kafanske i politički angažovane pesme, lokalni odgovor na fado. Obe grupe predstavljaju kreativni vrh novih tendencija jedne savremene muzičke Turske, koju vam ovom prilikom predstavljamo.
Kao uvodne koncerte vašoj pažnji preporučujemo premijerno nove projekte naših talenata – Marko Marković, proslavljeni sin Bobana Markovića, u ekskluzivnoj saradnji sa velikom harmonikašem Jovanom Pavlovićem, prvi put pred našom publikom, kao i Bojana Nikolić i Srpski glasovi, prvi put na međunarodnoj sceni sa svojim istraživanjem naše izvorne muzike (Dom omladine, 19 i 20.4).
Kao najmlađi među muzičkim festivalima Todo Mundo na sebe preuzma misiju da predstavi Beogradu doprinos popularnoj kulturi koji dolazi iz zemalja trećeg sveta. Prošle godine nam je u fokusu bila Afrika, te smo našoj publici predstavili sveže dobitnike Grammy nagrade, Tinariwen iz Malija, kao i Konono No 1 iz Konga, dok nam je ove godine u centru pažnje turska muzika.
Pozivamo vas na neočekivano muzičko putovanje kroz čari modernog orijenta, uz nezaboravne zvuke urbane Turske.
BIOGRAFIJE IZVOĐAČA:
Klapa Cambi (Hrvatska) / 18.04. Dom sindikata
Kao svojevrstan uvod u program 2. WORLD MUSIC FESTIVALA TODO MUNDO splitska klapa Kambi (Cambi), nastupiće u Domu sindikata. To će biti prvi samostalni koncert neke dalmatinske klape u Beogradu, a na kome će se predstaviti sa jedinstvenim a capella izvedbama ex-yu pop hitova Gibonnija, Kornelija Bate Kovača, Nene Belana i drugih, uz obavezne izvorne dalmatinske pesme i svoje autorske pop-crossover stvari .
„Ovaj će koncert biti presjek svega toga, uz naglasak na izvorni klapski napjev. Klapa vas može odnijeti u takva crescenda i takva pianissima da poludiš od emocije. Ako je pri tome pjesma koju izvodiš snažna, nema prepreka da se publika i klapa spoje u jedno“, poručuju iz klape Kambi pred dolazak u Beograd.
U svojoj diskografiji klapa Kambi je zabeležila obrade Gibonnijevih hitova kao što su „Libar“, „Oprosti“, „Judi, zviri i beštimje“, uz „Cesaricu“, pisanu za Olivera Dragojevića, a 2012. godine stigla je prestižna nagrada Porin u Hrvatskoj za album „Zar više nema nas“, na kome su hit Nene Belana „Rijeka snova“, klasik Bijelog dugmeta „Sve će to mila moja prekriti ruzmarin, snjegovi i šaš“…
Klapa Kambi nedavno je objavila album „Piva klapa Kornelija“ na kome su obrade pesama Bate Kovača kao što su „Pjevam danju, pjevam noću“, „Zvao sam je Emili“, „Stanica Podlugovi“, „Jedna zima s Kristinom“, „Ti si mi u krvi“, „Pjesmo moja“…
O klapi:
Klapa Kambi je osnovana 1986. godine u Kaštel Kambelovcu, a od 2007. godine deluje samostalno sa sedištem u Splitu. Cambi je prezime splitske plemićke porodice, koja je u 15. veku izgradila palatu u Splitu pored zapadnoga zida Dioklecijanove palate, a u podnožju Kozjaka uz severnu obalu zaliva Lintar utvrdu iz koje je nastalo naselje Kaštel Kambelovac.
Jedna od najnagrađivanijih i najpopularnijih dalmatinskih klapa doživela je kroz svoju istoriju brojne promene, a svoju punu afirmaciju dočekala je u 1990-im godinama nakon što je klapu preuzeo voditelj Rajmir Kraljević, a na mesto prvog tenora došao Špiro Jurić. Klapa je s njima na čelu započela trijumfalni pohod u kome je, pored ostalog, nekoliko puta osvajala naslov pobednika na Festivalu dalmatinskih klapa u Omišu i Večerima dalmatinske pisme u Kaštelima, a istovremeno je ostvarila komercijalni uspeh, ponajpre s obradama pesama Zlatana Stipišića Gibonnija. Pored brojnih izdatih albuma i živih nastupa, vredno je spomenuti najveći uspeh Klape Cambi – pobedu na Festivalu zabavne glazbe Split 2011. prema odluci stručnog žirija, s pesmom „Ultima partenca“.
Novi milenijum doneo je dve velike promene u klapi; prva u kojoj je prvi tenor postao Vladimir Garić, a druga kada je klapa izašla iz sastava KUD-a Kambi. Rastanak od Kaštela dogodio se krajem leta 2007. kad je uprava KUD-a, zajedno s maestrom Kraljevićem, odlučila da promeni gotovo celu postavu klape i raspisala audiciju za nove članove, ali osam od deset pevača tadašnjeg sastava usprotivilo se tome, pa je samostalno nastavilo s radom u Splitu pod istim nazivom.
http://www.klapacambi.hr/
Marko Marković i Jovan Pavlović (Srbija/Norveška) / 19.04. u 20h DOB, Velika sala
Marko Marković (1988, Surdulica): Markov otac Boban Marković svira trubu već više od 30 godina: pored tako dobrog primera u porodici, Markova ljubav za muziku je jačala uz veliko poštovanje očevog umeća koje ga je i inspirisalo da i sam počne da svira u uzrastu od 5 godina, posvećujući sve svoje slobodno vreme svojoj najvećoj strasti – trubi.
Markova strast za trubom i sviranjem nije bila obična dečja igrarija, od svoje jedaneste godine vežbao je svakog dana po 10 sati. Tokom turneja i snimanja albuma Boban je sve više bio fasciniran Markovom tehnikom i željom da svira i komponuje za orkestar. Kao srećan i ponosan otac, odlučio je da Marku za 18. rođendan pokloni Orkestar. Ostalo je legenda.
Pored muzičke karijere i stalnih turneja sa orkestrom, Marko je započeo i glumačku karijeru u filmu Dušana Milića „Guča!“, čiji je ko-producent Emir Kusturica. Svetsku premijeru film je imao na Berlinskom filmskom festivalu 2007. godine. Prikazivan je u većini evropskih zemalja, i bio nominovan za Evropsku filmsku nagradu za najbolju muziku.
Od 2006. godine Boban i Marko Marković Orkestar sarađuje sa Roy Pacijem, poznatim italijanskim trubačem i Frank Londonom, trubačem iz Njujorka, u projektu pod nazivom ’Trumpet Triumph“ na više od 40 koncerata širom Evrope. Marko sada predvodi orkestar, kao glavni solista i aranžer, istovremeno sarađuje kao solista i ko-aranžer sa Shantelom, na albumima „Disco Partizani“ i „Planet Paprika“.
Najnovija akcija je Marka dovela do saradnje sa pevačicom Miss Platnum, na njenom albumu „The Sweetest Hangover“.
http://www.boban-and-marko-markovic.com/
Jovan Pavlović (1975, Beograd) je jedan od naših najpoznatijih i u svetu najcenjenijih harmonikaša mlađe generacije. U svojoj šestoj godini kreće u nizu muzičku skolu Petar Konjović u klasi prof. Zone Spasović. Posle samo nekoliko godina, osvaja prvu nagradu na republičkom i saveznom takmičenju za klasičnu harmoniku u disciplini kamerne muzike, a godinu dana kasnije i kao solista. Posle završetka studija u Beogradu, odlazi u Norvešku, zemlju koja kasnije igra prelomnu ulogu u njegovoj daljoj karijeri.
Već od prvih muzičkih koraka, Jovan ispoljava veliko interesovanje ka drugim muzičkim stilovima, a posebno ka načinu sviranja bez nota i spontanom pronalaženju melodija koje nisu notno zapisane (improviziciji). Ovo njegovo interesovanje doživljava svoj veliki uspon u Norveškoj gde pored klasične muzike, počinje da volonterski studira i džez muziku, sa posebnim osvrtom na improvizaciju.
Godine 2008. postaje predsednik prvog Festivala svetske muzike u Srbiji (Serbia wolrd music festival), sa sedistem u Takovu kod Gornjeg Milanovca.Organizaciju Tutti Serbia osniva 2011.godine i postaje vođa ovog projekta. Tuti Serbia otvara prvi centar svetske muzike na Balkanu, Tutti World music centre. (www.tuttiserbia.rs)
Prestižnu nagradu «Umetnika godine» koju mu dodeljuje skupština pokrajine Sør-Trøndelag za izuzetne zasluge i rad na polju informisanja-obaveštavanja javnosti o svetskoj muzici (world music) osvaja 2010. godine. Iste godine dobija stipendiju grada Trondhem za rad na kulturnoj razmeni sa gradom Ramallah u Palestini. U Palestini izgrađuje čvrste kontakte sa kolegama sa muzičkog konzervatorijuma »Edvard Said» gde mobiliše najtalentovanije studente za učestvovanje na muzičkim seminarima.
Sa suprugom, norvežankom Anne Fossen, osniva bend Bengalo, koji već godinama izvodi muziku nastalu pod snažnim uticajem balkanske i ostale tradicionalne romske muzike.
Orkestri u kojima svira su brojni, neki od njih su: No border orchestra, Bengalo,Urban Tunells klezmer band, Rasmus og verdens beste band… Sa ovim orkestrima izdaje niz CD-ova od kojih se posebno izdvajaju oni sa grupom Rasmus og verdens beste band. Oba izdata CD-a dobijaju dve godine za redom najprestižniju norvešku nagradu (Grammy) za najbolji CD za decu godine.
Sarađuje sa najznačajnijim muzičarima iz Evrope, a specijalno sa Balkana. Neki od njegovih poznatijih saradnika su: Ivo Papazov (BUL), Petar Ralchev (BUL), Ida Kelarova (CHE), Stoyan Yankoulov (BUL), Vasil Hadzimanov (SER), Farmers Marked (NOR), Frode Fjellheim (NOR), The Brass brothers (NOR).
Café Aman Istanbul (Turska) / 19.04. u 21h DOB, Velika sala
Grupa vrhunskih muzičara – Cafe Aman İstanbul – stvara mešavinu različitih škola rembetika (poseban stil grčke narodne muzike, sličan bluzu). Njihova pojava ocenjena je kao senzacija u svetu ljubitelja orijentalne muzike.
Osnovani su 2009, posle dugog perioda priprema, a cilj grupe je da oživi staru Café Aman tradiciju. Vodeći svoju publiku na virtualno putovanje u 19. vek, inspirisani otomanskom fasil tradicijom (otomanskom klasičnom muzikom), Cafe Aman İstanbul svojim prvim albumom “Fasl-ı Rembetiko” udahnjuje novi život rembetiko muzici.
Repertoar grupe Cafe Aman Istanbul zasniva se na izvornim pesmama koje su iz doba Vizantije prešle u otomansko, i iz otomanskog perioda u sadašnjost, kao i na muzici koja je svirana u 19. veku u „Cafe Aman“ u Istanbulu i Izmiru.
Pevajući i na turskom i na grčkom, Cafe Aman Istanbul izvodi rembetiko jednako dobro kao i otomansku fasil muziku, tursku delimično klasičnu muziku i vizantijsku muziku, obe religiozne i sekularne. Grupa radi na principu „muzičke radionice“, i prikuplja svoj materijal iz privatnih arhiva i pisanih izvora.
http://www.cafeamanistanbul.com
Bojana Nikolić i Srpski glasovi (Srbija) / 20.04. u 20h DOB, Velika sala
Bojana Nikolić, (Master studije Katedre za etnomuzikologiju na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu)
Važan deo rada B. Nikolić, čine terenska istraživanja koja je do sada realizovala na prostorima Srbije.
U saradnji sa ton-majstorem Zoranom Jerkovićem, aktivno radi na digitalizaciji etnomuzikološke građe. Realizovala je do sada dva etnomuzikološka projekta koja su bila podpomognuta od strane Sekretarijata za kulturu AP Vojvodine i Ministarstva kulture RS – Srpska vokalna tradicija u Vojvodini (2006) i Digitalizacija fonoarhiva prof. dr Dragoslava Devića (2011).
Od svoje četrnaeste godine profesionalno se bavi pevanjem. Učestvovala je na preko dvestapedeset koncerata u zemlji i inostranstvu. Sarađivala je sa mnogim eminentnim muzičarima i grupama koje se bave muzikom Balkana, kao što su narodni orkestar RTS-a, grupa Sanja Ilić i “Balkanika“, Brankica Vasić – Vasilisa, Teodosi Spasov, grupa Ognjen Popović i “Prijatelji“, grupa “Hazari“, grupa “Teodulija“, Svetlana Stević, Jelena Jovanović, Poja Bea /Palya Bea/ i drugi.
Krajem 2008. godine okuplja mlade umetnike – Marka Aleksića, Miloša Nikolića i Alaksandra Radulovića, a tokom 2010. godine grupu proširuje gudačkim ansamblom sa kojima izvodi muziku Balkana i održava solističke koncerte u zemlji i inostranstvu.
Juna 2010. godine, kao jedini vokal iz Srbije, učestvuje na prestižnom internacionalnom EuroMed Festivalu i sarađuje sa eminentnim world music i džez muzičarima – Muhamed Antarom (Egipat), Tur Florizonom (Belgija), Mihali Giorgom (Mađarska), Boguš Vekom (Poljska) i Oriol Gonzalesom (Španija), nakon čega zajednički osnivaju internacionalnu grupu “Taram“ i snimaju CD “Salad“ koji je izdat u Mađarkoj.
U oktobru 2010. godine B. Nikolić osniva Agenciju za muzičku delatnost, edukaciju i izdavaštvo “Balkan Culture Heritage“, sa željom da aktivnim radom pospeši i unapredi kulturnu scenu u Srbiji, sa glavnim ciljem promovisanja i očuvanja nematerijalne kulturne baštine Srba i drugih naroda na Balkanu.
Godine 2011. pokreće “Školu srpskog i balkanskog tradicionalnog pevanja“, koja je prva tog tipa u regionu. Bojana objedinjuje etnomuzikološko naučno i praktično znanje, i predaje stilove i tehnike pevanja sa čitavog Balkana. U okviru programa neguje neke od najstarijih vokalnih oblika sa ovih prostora – “gange“, pesme “na glas“, “potresalice“, “rozgalice“, “groktalice“, “kantalice“, pesme “iz vika“ i dr.
Diskografska izdanja na kojima je učestvovala su: “S kolena na koleno“ (2003), “Sunce jarko treperi da zađe“ (2004), “Balkan koncept“ (2004), “Trojanac“ (2005), “Serbian ethno sound I & II“ (2004. i 2005), “Biber“ (2005), “Carski drum“ (2006), “Salad“ (2011) i dr. Snimala je glavnu pevačku numeru za film “Love&War“, vokale za seriju “Selo gori, a baba se češlja“, pozorišne predstave, video igru “Pieroblyzer“, kao i prateće vokale za domaće i strane pop pevače. 2012. godine objavljuje prvo samostalno audio izdanje “Oj, goro“, na kome se nalazi 14 tradicionalnih pesama iz Srbije, Bugarske i Makedonije.
Baba Zula (Turska) / 20.04. u 21h DOB, Velika sala
Iz Turske, zemlje sa bogatom muzičkom tradicijom, na ovogodišnji World Music Festival TODO MUNDO dolazi grupa koja tradicionalne instrumente, poput saza ili tarabuke, stavlja u moderni, eksperimentalni okvir.
Grupu Baba Zula osnovali su pre desetak godina Levent Akman (udaraljke, ritam mašina) i Murat Ertel (saz i drugi žičani instrumenti, vokal). Baba Zula je izrazito osobenim zvukom dobijenim kombiniranjem turskih muzičkih instrumenata i elektronike, dao potpuno novu dimenziju turskoj narodnoj muzici.
Njihova je muzika ustvari spoj snimljenih zvukova, te tradicionalnih I modernih akustičnih i elektronskih muzičkih instrumenata, uz dodatak elektronskih efekata. Ova je grupa započela sa improvizacijama, koje su kasnije unijeli u vlastitu muziku, da bi potom ovaj metod “definisane improvizacije” prenijeli i na koncerte, filmove, pozorišne predstave, ali i video uratke, projekcije i filmove koji prate njihove žive nastupe.
Prirodnim ukrštanjem reggaea i orijentalne muzike, Baba Zula je usavršio novi žanr koji su nazvali “oriental dub”. Njihova je muzika neočekivana i ne-tradicionalna, a opet bliska i topla.
Baba Zula od samih početaka pokazuje sklonost ka saradnji sa drugim muzičarima na svojim albumima i nastupima. Sarađivali su sa brojnim turskim, ali i muzičarima koji danas uživaju svetsku reputaciju poput klarinetiste Hüsnüa Şenlendiricija, kanadske pevačice Brenne MacCrimmon, saksofoniste Ralpha Carneya ili klarinetiste Selima Seslera.
Prvi album “Tabutta Rovasata / Somersault in the Coffin” snimili su 1996. godine, a sadrži muziku koju su uradili za istoimeni film. Tri godine kasnije objavljen je album “Seventeen Music From Three Plays”. Treći album “Psychebelly Dance Music” objavljen 2003. miksovao je britanski producent Mad Professor poznat po saradnji sa Massive Attackom, The Orbom i Leejem Perryjem. Njihova saradnja nastavlja se i na narednom albumu “Duble Oryantal” iz 2005. godine. Nakon toga usledio je album „Dondurmam Gaymak“, soundtrack za istoimeni film.
Najnoviji albumi “Kökler”, ili u prevodu “koreni”, i “Gecekondu” poseduju analogni, autentični rock ’n roll zvuk na kome su članovi Baba Zule odrastali krajem šezdesetih godina prošlog veka. Koristeći turske tradicionalne instrumente, koreni Baba Zule su osnova za njihove muzičke eksperimente, koji su, barem sudeći po broju posetilaca na njihovim koncertima, vise nego uspešni. Kako sami vole da istaknu, njihova muzika proizvod je savremenog megalopolisa – duboko ukorenjena u tradiciji Istanbula.
Baba Zula je osim za pozorišne predstave, radio muziku i za nekoliko filmova za koje su dobili i značajna priznanja. Zajedno sa Alexanderom Hackeom uradili su muziku za dokumentarni film “Crossing the Bridge” režisera Fatiha Akina, koji je nagrađen Zlatnim medvedom u Berlinu 2005. godine.
By 
